Гісторыя лясгаса
Пастановай ЦВК і СНК СССР ад 02.07.1936 г. №66/1162 «Аб арганізацыі Галоўнага ўпраўлення лесоохраны і лесанасаджэнняў» было створана Галоўнае ўпраўленне лесоохраны і лесанасаджэнняў пры СНК СССР, а ў рэспубліках, краях і абласцях ствараліся непасрэдна падпарадкаваныя яму Упраўлення лесоохраны і лесанасаджэнняў . На падставе названага пастановы на тэрыторыі Лепельскага, Чашніцкага і Халопеніцкага раёнаў быў утвораны Лепельскі лясгас.
У жніўні 1937 года на падставе Пастановы Савета народных Камісараў СССР і Цэнтральнага Камітэта ВКП (б) «Аб аказанні дапамогі калгаснаму сялянству Беларускай ССР і аб ліквідацыі наступстваў шкодніцтва ў справе калгаснага будаўніцтва» калгасам перададзеныя з лясоў дзяржаўнага і мясцовага значэння 480 тысячаў гектараў лясных угоддзяў. У тым ліку па Лепельскім раёне за 4 800 гектараў, па Чашніцкі раён - 2 900 гектараў.
Падчас Вялікай айчыннай вайны, 29 лістапада 1943 года (Віцебская вобласць яшчэ была акупаваная) быў выдадзены загад № 408 па Галоўнаму ўпраўленню лесоохраны і лесанасаджэнняў пры Савеце Народных Камісараў СССР «Аб аднаўленні працы тэрытарыяльных упраўленняў лесоохраны і лесанасаджэнняў Беларускай ССР», згодна якога прадпісвалася аднавіць працу дзесяці лясгасаў па Віцебскай тэрытарыяльнаму кіраванні лесоохраны і лесанасаджэнняў, у тым ліку і Лепельскага.
У склад Лепельскага лясгаса ўваходзіла пяць лясніцтваў: Красналуцкае, Чашніцкае, Каменскае, Валосавіцкае і Зацякляскае.
Агульная плошча лясгаса на тэрыторыях трох раёнаў: Лепельскага, Чашніцкага і Халопеніцкага па стане на 1 кастрычніка 1944 года складала 67 243 гектара, у тым ліку пакрытая лесам 60 886 гектараў.
